خودارضایی چه عواقبی را در پی دارد؟

علائم انزال زودرس

علامت بارز در انزال زودرس، ناتوانی در به تاخیر انداختن انزال برای بیش از دو دقیقه پس از دخول می باشد. اگرچه این مشکل در هر موقعیتی که فرد دچار برانگیختگی جنسی شود حتی در طی خودارضایی نیز می تواند رخ دهد.

به طور کلی زودانزالی به دو دسته تقسیم می شود:

 زود انزالی اولیه (در طول کل دوران زندگی)

این تقسیم بندی در تمام یا تقریبا تمامی مواقعی که فرد اقدام به نزدیکی می کند، تعریف می شود (یعنی فرد از همان ابتدا دچار انزال زودرس است).

 زود انزالی ثانویه (اکتسابی)

این حالت به صورتی است که فرد پیش از بروز زودانزالی، تجربیات جنسی بدون زودانزالی داشته است و اکنون دچار آن شده است. زود انزالی ثانویه ممکن است به دلیل وجود بیماری هایی که شایع ترین آنها عفونت و التهاب پروستات است، رخ دهد.

قابل ذکر است که برخی از افراد ممکن است به سبب عوامل بسیاری، دوره هایی از زودانزالی را تجربه کنند و این حالت ممکن است موقتی باشد.

علل زود انزالی

علت اصلی زودانزالی هنوز مشخص نشده است اما بر اساس تحقیقاتی که تاکنون صورت گرفته است، ترکیبی از عوامل روانی و زیستی در بروز این حالت تاثیر دارند. گذشته از علل روانپزشکی، برخی از عوامل بیولوژیکی که در انزال زودرس دخالت دارند در زیر نام برده شده اند:

• سطوح غیر طبیعی هورمونی، مثل هورمون تستوسترون
• سطوح غیرطبیعی میانجی های عصبی در مغز
• التهاب و عفونت غده پروستات یا مجرای پیشابراه
• الگوهای توارثی

عوامل مستعد کننده در این زمینه شامل استرس و سابقه ناتوانی در نزدیکی به صورت عدم توانایی در نعوظ کامل یا ناتوانی در نگه داشتن نعوظ کامل می باشد.

به منظور تشخیص علاوه بر بررسی زندگی جنسی، ابتدا بررسی کامل از نظر فیزیکی و شرح حال کامل از بیمار گرفته می شود و بر طبق نظر پزشک، بررسی های تکمیلی همچون اندازه گیری سطح خونی تستوسترون انجام می گیرد.

درمان انزال زودرس

بی حس کننده های موضعی

کرم ها و اسپری هایی که حاوی مواد بی حس کننده همچون لیدوکائین هستند، به منظور درمان زودانزالی به کار می روند. این محصولات بر روی آلت در 10 تا 15 دقیقه پیش از شروع نزدیکی زده می شود تا زودانزالی را به تعویق اندازد.

اگر چه این بی حس کننده های موضعی موثرند و به خوبی تحمل می شوند، عوارض ناخوشایندی نیز دارند. برای مثال، برخی از آقایان گزارش کرده اند که به طور موقت حس در ناحیه آلت را به طور کامل از دست داده اند و در طی نزدیکی کاهش لذت داشته اند. به علت اثر مواد بی حس کننده این اسپری ها روی شریک جنسی، این شکایت از شریک های جنسی آنان نیز گزارش شده است.

درمان دارویی(خوراکی)

بسیاری از داروها ممکن است ارگاسم را به تعویق اندازند. اگر چه هیچ کدام به طور مشخص به این منظور ساخته نشده اند اما از آنها به عنوان درمان زودانزالی استفاده می کنند. این داروها ممکن است در هنگام نیاز یا روزانه مصرف شوند. برخی از این دسته های دارویی عبارتند از:

• ضدافسردگی ها از خانواده SSRI ها مانند سرترالین/ فلوکسیتین
• آنالژزیک ها ( ضد درد ) مانند ترامادول
• مهارکننده های 5-فسفودی استراز مانند سیلدنافیل/ ویاگرا

داروهای خوراکی که هنوز در دست تحقیق هستند و به عنوان داروهای جایگزین داروهای فعلی وارد حیطه درمان خواهند شد، شامل موارد زیر هستند:

• داپوکستین که از خانواده ضد افسردگی ها می باشد.
• مدافینیل که در درمان اختلالات خواب و نارکولپسی استفاده می شود.
• سیلودوزین دارویی است که در درمان هیپرپلازی خوش خیم پروستات کاربرد دارد.

در انتها این نکته تاکید می شود که طبق تعریف زمانی به یک فرد واژه زود انزال اطلاق می شود که آن شخص دارای شرایط زیر باشد:

1. زمان انزال پس از دخول کمتر از ٢ دقیقه باشد.
2. فرد هیچگونه کنترلی روی زمان انزال خود نداشته باشد.
3. این مساله باعث نارضایتی شریک جنسی فرد و در طول زمان باعث عدم تمایل به ایجاد رابطه شده باشد.

در صورتی که شما دارای یکی از شرایط فوق باشید جهت درمان با پزشک خود مشورت کنید. قابل ذکر است که درمان دارویی بصورت موقت و کوتاه مدت بوده و پس از عادت بدن شما به زمان مناسب، داروها طبق نظر پزشک به تدریج قطع می شوند.

دکتر شهریار ناطق جراح کلیه و متخصص ارولوژی

برای پرسش از دکتر بر روی لینک مشاوره پزشکی کلیک کنید.