خودارضایی چه عواقبی را در پی دارد؟

آخرین بروزرسانی: 19 دی 1401

در این مقاله می خوانید
خودارضایی به حالتی گفته می شود که شخص به منظور رسیدن به ارگاسم دست به تحریک اندام جنسی خود می زند. در این مقاله به بررسی عوارض خودارضایی می پردازیم.

به دور از نگاه روانشناسانه به این موضوع، به طور کلی اشخاصی که به طور مداوم و به صورت شدید دست به انجام این کار می زنند، در زندگی جنسی خود تغییراتی را حس خواهند کرد که بسیار در نقش جنسی آنها در زندگی زناشویی تاثیر دارد. این تغییرات می تواند به صورت عدم رضایت کافی از نزدیکی با شریک جنسی خود تا مراحل بالاتر که زودانزالی و عدم رساندن شریک جنسی خود به ارگاسم، باشد.

در ابتدا فرد به این نتیجه می رسد که توانایی و اراده کافی برای مقابله با خودارضایی را دارد اما پس از مدتی، جزء زندگی معمول فرد شده و در صورت عدم انجام، فرد دچار استرس می شود.

در صورت تشدید خودارضایی ، عوارضی چون خستگی، عدم تمرکز کافی برای انجام کارها، درد بیضه ها، صدمه به بافت طبیعی تنه آلت و زودانزالی بروز می یابد.

⚠توجه: بیشترین تاثیر مهمی که خودارضایی بر زندگی جنسی فرد دارد، مساله زود انزالی یا Premature Ejaculation می باشد.

زود انزالی به چه حالتی اطلاق می شود؟

زودانزالی زمانی رخ می دهد که مرد در زمانی زودتر از طول نزدیکی کامل نسبت به شریک جنسی خود به ارضای جنسی برسد و انزال رخ دهد.

در واقع تعریف زود انزالی عبارتست از خروج مایع منی در فاصله زمانی کمتر از ٢ دقیقه پس از دخول، عدم کنترل کافی روی لحظه خروج مایع منی، انزال قبل از رسیدن شریک جنسی به ارگاسم کامل و در نتیجه نارضایتی زوجین از ایجاد رابطه جنسی. این استرس و نارضایتی به مرور می تواند باعث کاهش تعداد دفعات رابطه جنسی نیز بشود.

زود انزالی یکی از شایع ترین شکایات زوجین در زندگی جنسی می باشد. به طور تقریبی، یک مرد از هر 3 مرد در طول زندگی این مشکل را تجربه می کنند. تا موقعی که این حالت به طور گهگاه رخ دهد، فرد احساس نگرانی نمی کند اما اگر همواره یا تقریبا همیشه در کمتر از دو دقیقه پس از دخول فرد دچار انزال شود و یا نتواند انزال خود را در طی نزدیکی به تعویق اندازد و یا اینکه از ترس و استرس حاصل از انزال زودرس، از نزدیکی جلوگیری کند، حتما باید جهت درمان به پزشک مراجعه کند.

عوارض خودارضایی از نظر علمی در پسران و زنان

علائم انزال زودرس

علامت بارز در انزال زودرس، ناتوانی در به تاخیر انداختن انزال برای بیش از دو دقیقه پس از دخول می باشد. اگرچه این مشکل در هر موقعیتی که فرد دچار برانگیختگی جنسی شود حتی در طی خودارضایی نیز می تواند رخ دهد.

به طور کلی زودانزالی به دو دسته تقسیم می شود:

❇ زود انزالی اولیه (در طول کل دوران زندگی)

این تقسیم بندی در تمام یا تقریبا تمامی مواقعی که فرد اقدام به نزدیکی می کند، تعریف می شود (یعنی فرد از همان ابتدا دچار انزال زودرس است).

❇ زود انزالی ثانویه (اکتسابی)

این حالت به صورتی است که فرد پیش از بروز زودانزالی، تجربیات جنسی بدون زودانزالی داشته است و اکنون دچار آن شده است. زود انزالی ثانویه ممکن است به دلیل وجود بیماری هایی که شایع ترین آنها عفونت و التهاب پروستات است، رخ دهد.

قابل ذکر است که برخی از افراد ممکن است به سبب عوامل بسیاری، دوره هایی از زودانزالی را تجربه کنند و این حالت ممکن است موقتی باشد.

زود انزالی

علل زود انزالی

علت اصلی زودانزالی هنوز مشخص نشده است اما بر اساس تحقیقاتی که تاکنون صورت گرفته است، ترکیبی از عوامل روانی و زیستی در بروز این حالت تاثیر دارند. گذشته از علل روانپزشکی، برخی از عوامل بیولوژیکی که در انزال زودرس دخالت دارند در زیر نام برده شده اند:

  • سطوح غیر طبیعی هورمونی، مثل هورمون تستوسترون
  • سطوح غیرطبیعی میانجی های عصبی در مغز
  • التهاب و عفونت غده پروستات یا مجرای پیشابراه
  • الگوهای توارثی

عوامل مستعد کننده در این زمینه شامل استرس و سابقه ناتوانی در نزدیکی به صورت عدم توانایی در نعوظ کامل یا ناتوانی در نگه داشتن نعوظ کامل می باشد.

به منظور تشخیص علاوه بر بررسی زندگی جنسی، ابتدا بررسی کامل از نظر فیزیکی و شرح حال کامل از بیمار گرفته می شود و بر طبق نظر پزشک، بررسی های تکمیلی همچون اندازه گیری سطح خونی تستوسترون انجام می گیرد.

اورولوژی

درمان انزال زودرس

❇ بی حس کننده های موضعی

کرم ها و اسپری هایی که حاوی مواد بی حس کننده همچون لیدوکائین هستند، به منظور درمان زودانزالی به کار می روند. این محصولات بر روی آلت در 10 تا 15 دقیقه پیش از شروع نزدیکی زده می شود تا زودانزالی را به تعویق اندازد.

اگر چه این بی حس کننده های موضعی موثرند و به خوبی تحمل می شوند، عوارض ناخوشایندی نیز دارند. برای مثال، برخی از آقایان گزارش کرده اند که به طور موقت حس در ناحیه آلت را به طور کامل از دست داده اند و در طی نزدیکی کاهش لذت داشته اند. به علت اثر مواد بی حس کننده این اسپری ها روی شریک جنسی، این شکایت از شریک های جنسی آنان نیز گزارش شده است.

❇ درمان دارویی(خوراکی)

بسیاری از داروها ممکن است ارگاسم را به تعویق اندازند. اگر چه هیچ کدام به طور مشخص به این منظور ساخته نشده اند اما از آنها به عنوان درمان زودانزالی استفاده می کنند. این داروها ممکن است در هنگام نیاز یا روزانه مصرف شوند. برخی از این دسته های دارویی عبارتند از:

  • ضدافسردگی ها از خانواده SSRI ها مانند سرترالین/ فلوکسیتین
  • آنالژزیک ها ( ضد درد ) مانند ترامادول
  • مهارکننده های 5-فسفودی استراز مانند سیلدنافیل/ ویاگرا

داروهای خوراکی که هنوز در دست تحقیق هستند و به عنوان داروهای جایگزین داروهای فعلی وارد حیطه درمان خواهند شد، شامل موارد زیر هستند:

  • داپوکستین که از خانواده ضد افسردگی ها می باشد.
  • مدافینیل که در درمان اختلالات خواب و نارکولپسی استفاده می شود.
  • سیلودوزین دارویی است که در درمان هیپرپلازی خوش خیم پروستات کاربرد دارد.

در انتها این نکته تاکید می شود که طبق تعریف زمانی به یک فرد واژه زود انزال اطلاق می شود که آن شخص دارای شرایط زیر باشد:

  1. زمان انزال پس از دخول کمتر از ٢ دقیقه باشد.
  2. فرد هیچگونه کنترلی روی زمان انزال خود نداشته باشد.
  3. این مساله باعث نارضایتی شریک جنسی فرد و در طول زمان باعث عدم تمایل به ایجاد رابطه شده باشد.

در صورتی که شما دارای یکی از شرایط فوق باشید جهت درمان با پزشک خود مشورت کنید. قابل ذکر است که درمان دارویی بصورت موقت و کوتاه مدت بوده و پس از عادت بدن شما به زمان مناسب، داروها طبق نظر پزشک به تدریج قطع می شوند.

دکتر شهریار ناطق جراح کلیه و متخصص ارولوژی

برای پرسش از دکتر بر روی لینک مشاوره پزشکی کلیک کنید.

به اشتراک گذاری

سیستم پرسش و پاسخ

ثبت سوال جدید

پاسخ های ارایه شده اعم از تشخیصی و درمانی توصیه های کلی بوده شما را از مراجعه به پزشک معالجتان بی نیاز نمی کند و طبق قوانین امکان تجویز دارو وجود ندارد.  

پیگیری سوال قبل

برای پیگیری پاسخ سوال خودتون و نمایش آن کد رهگیری خود را در این قسمت وارد کنید.
تصاویر پیوست امکان انتخاب تا ۵ تصویر وجود دارد. جهت انتخاب چندگانه کلید Ctrl را نگه دارید. (فرمت های مجاز شامل png, gif و jpg می باشد و حداکثر حجم هر تصویر ۸ مگابایت است.)
© همیارسیستم
درحال دریافت اطلاعات
پرسش از دکتر