برای بسیاری از افراد این سوال مطرح است که آیا رابطه‌ی جنسی دهانی واقعاً نوعی سکس به حساب می‌آید؟ پاسخ به این سوال به تعریف شما از رابطه‌ی جنسی بستگی دارد، اما این نکته واضح است: رابطه‌ی جنسی دهانی ذاتاً رابطه‌ی جنسی ایمن و بی‌خطری نیست.
در صورت عدم رعایت اقدامات احتیاطی مناسب، عفونت‌های مقاربتی ( STI ها ) قطعا یکی از خطرات احتمالی خواهند بود. در ادامه می‌توانید مروری بر برخی از بیماری‌های مقاربتی شایع رابطه‌ی جنسی دهانی و خطر انتقال آن‌ها در حین رابطه‌ی جنسی دهانی را مشاهده کنید.
بیماری هایی که از راه سکس دهانی منتقل می شوند؟
رابطه دهانی و ایدز
رابطه‌ی جنسی دهانی به ویژه در مقایسه با رابطه‌ی جنسی از طریق واژن یا مقعد، رابطه ای نسبتاً کم خطر برای انتقال اچ‌آی‌وی به حساب می‌آید. اگرچه این انتقال نادر است، اما احتمال انتقال ایدز از طریق رابط‌ی جنسی دهانی وجود دارد.
خطر HIV تا حد زیادی به شخص انجام دهنده‌ی رابطه‌ی دهانی محدود می‌شود. با این حال، میزان خطر به ازای هر عمل جنسی اندک است و در گروه پرخطر مردان همجنسگرا و دوجنس‌گرا حدودا 0.04٪ می‌باشد.
استفاده از کاندوم‌های پلی‌اورتان یا لاتکس، کاندوم‌های زنانه یا سدهای دندانی از روش‌های موثر کاهش احتمال ابتلا به اچ‌آی‌وی در هنگام انجام رابطه‌ی جنسی دهانی هستند. باید بدانید که در صورت عدم استفاده از وسایل محافظتی برای رابطه‌ی جنسی دهانی، خطر انتقال اچ‌آی‌وی افزایش می‌یابد:
- در صورتی که شخص انجام دهنده‌ی این عمل دارای بریدگی یا زخم در دهان خود باشد.
- در صورتی که انزال در دهان انجام شود.
- در صورتی که فرد دریافت کننده‌ی رابطه‌ی جنسی دهانی به بیماری‌های مقاربتی (STD) دیگری مبتلا باشد.
انتقال تبخال تناسلی از راه دهان
اگرچه معمولا تبخال تناسلی و تبخال دهانی توسط سویه‌های مختلفی از ویروس هرپس سیمپلکس (به ترتیب HSV-2 و HSV-1) ایجاد می‌شوند، اما هر یک از ویروس‌ها می‌توانند هر دو محل را آلوده کنند. در نتیجه، احتمال انتقال تبخال در حین رابطه‌ی جنسی دهانی وجود دارد.
ویروس تبخال بر خلاف HIV می‌تواند در طی رابطه‌ی جنسی دهانی به راحتی از دو طرف به یکدیگر منتقل شود. طبق مطالعه‌ی سال 2019 منتشر شده در مجله‌ی پزشکی BMC، اکثر عفونت‌های HSV بیشتر از رابطه‌ی جنسی دستگاه تناسلی به دستگاه تناسلی، از رابطه‌ی جنسی دهانی نشأت می‌گیرند.
خطر تبخال در حین رابطه‌ی جنسی دهانی قابل توجه است و حتی در صورت عدم وجود علائم نیز می‌تواند رخ دهد. کاندوم و سایر موانع می‌توانند خطر انتقال تبخال در حین رابطه‌ی دهانی را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. با این حال، کاندوم‌ها کاملاً موثر نیستند، زیرا ویروس می‌تواند از طریق پوست به پوست نیز منتشر شود.
انتقال hpv از راه دهان
احتمال گسترش ویروس پاپیلوم انسانی (HPV ) از طریق رابطه‌ی جنسی دهانی وجود دارد. در حقیقت تصور می‌شود که HPV اکتسابی، در حین انجام رابطه‌ی جنسی دهانی، یکی از عوامل خطر اصلی سرطان‌های دهان و گلو است و با پاپیلوماتوز تنفسی راجعه مرتبط می‌باشد. HPV می‌تواند از طریق انتقال عمودی (انتقال از مادر به کودک در هنگام تولد) نیز در حفره‌ی دهانی مشاهده شود.
به مانند تبخال به نظر می‌رسد که استفاده از کاندوم یا سدهای دندانی در هنگام رابطه‌ی جنسی دهانی باید خطر عفونت را کاهش دهند، اما لزوماً آن را به طور کامل حذف نخواهند کرد؛ زیرا HPV به مانند تبخال از طریق تماس پوست به پوست گسترش می‌یابد، نه مایعات بدن.
انتقال سوزاک از راه دهان یا سکس دهانی
در سال‌های اخیر، اخبار زیادی از نوجوانان مبتلا به عفونت گلو ناشی از سوزاک به گوش رسیده است. سوزاک در صورت وقوع رابطه‌ی جنسی دهانی بر روی آلت تناسلی مرد می‌تواند در هر دو جهت منتقل شود. درمان عفونت گلو با سوزاک به شدت دشوار است.
با این حال، انتقال در جهت دیگر نسبتاً بعید است، زیرا محل عفونت دهانه‌ی رحم می‌باشد و معمولا این بخش از آناتومی بدن زنان طی تحریک آلت جنسی زن با زبان در دسترس نیست. کاندوم و سدهای دندانی باید در جلوگیری از انتقال سوزاک در حین رابطه‌ی جنسی دهانی به شدت موثر باشند.
میزان سوزاک دهانی به ویژه در مردان همجنسگرا و دوجنس‌گرا زیاد است و بر اساس گزارش‌های برخی از کلینیک‌های بیماری‌های مقاربتی، تا 6.5٪ مردان دارای رابطه‌ی جنسی با مردان دیگر (MSM) به سوزاک حلق (سوزاک گلو) مبتلا هستند.
انتقال ویروس کلامیدیا از طریق سکس دهانی
احتمال انتقال کلامیدیا در حین تحریک آلت تناسلی مرد با زبان وجود دارد و هم فرد گیرنده و هم فرد اجرا کننده‌ی رابطه‌ی جنسی دهانی در معرض خطر هستند. تحقیقات کمی در مورد احتمال انتقال کلامیدیا در حین تحریک آلت جنسی زن با زبان انجام شده است، با این حال با توجه به شباهت بیماری‌ها، احتمالا خطر ابتلا مشابه سوزاک باشد.
سیفلیس
انتقال سیفلیس از طریق رابطه‌ی جنسی دهانی بسیار آسان است. خطر ابتلا به سفلیس در ایالات متحده به ازای هر رابطه‌ی جنسی دهانی حدود 1٪ است (عددی قابل توجه با توجه به فراوانی رابطه‌ی جنسی دهانی در جوانان فعال از نظر جنسی).
اگرچه سیفلیس تنها در صورت وجود علائم می‌تواند انتقال یابد، اما احتمال نادیده گرفته شدن زخم‌های بدون درد ناشی از آن در مراحل اولیه و ثانویه‌ی بیماری زیاد است. بنابراین، بسیاری از افراد در زمان انتقال دادن سیفلیس به شرکای جنسی از وجود علائم آن در بدن خود بی‌اطلاع هستند.
سکس دهانی و هپاتیت B
تحقیقات صورت گرفته در مورد قابلیت انتقال هپاتیت B از طریق رابطه‌ی جنسی دهانی بی‌نتیجه بوده‌اند. با این حال، تماس دهانی مقعدی قطعاً یکی از عوامل خطر برای عفونت هپاتیت A است و می‌تواند یکی از عوامل خطر برای هپاتیت B نیز باشد.
خوشبختانه امکان پیشگیری از هپاتیت A و B با واکسن وجود دارد. در صورت داشتن رابطه‌ی دهانی مقعدی باید در مورد واکسینه شدن با پزشک خود مشورت کنید. در هر صورت، واکسیناسیون ایده‌ی خوبی است و در حال حاضر، واکسن هپاتیت B برای تمامی کودکان و بسیاری از گروه‌های بزرگسال توصیه می‌شود.
علائم بیماری‌های جنسی در دهان
علائم بیماری‌های مقاربتی در دهان شامل زخم یا تاول در دهان یا اطراف آن، گلو درد، مشکل بلع، قرمزی دهان یا گلو، نقاط سفید در دهان و التهاب لوزه‌ها یا غدد لنفاوی هستند. اما ممکن است هیچ علامتی وجود نداشته باشد و به همین دلیل، محافظت از خود با ابزارهای پیشگیری، مانند کاندوم از اهمیت بالایی برخوردار است.
روش‌های انجام رابطه‌ی جنسی دهانی ایمن
روش‌های ممانعتی تنها راه محافظت از خود در برابر بیماری‌های مقاربتی در حین رابطه‌ی جنسی دهانی هستند. این موارد شامل کاندوم، کاندوم زنانه و سدهای دندانی می‌باشند. در صورت حساسیت شما یا شریک جنسی شما به لاتکس، کاندوم پلاستیکی نیز به محافظت از شما کمک خواهد کرد. با این حال، هیچ چیز به جز خودداری از فعالیت جنسی، 100٪ ایمن نیست.
چه عواملی احتمال انتقال بیماری جنسی را افزایش میدهند؟
برخی از عوامل خطر افزایش دهنده‌ی احتمال ابتلا به بیماری‌های مقاربتی در حین رابطه‌ی جنسی دهانی، شامل قرار گرفتن در معرض انزال، بهداشت دهان و دندان نامناسب منجر به ایجاد عفونت در دهان و وجود جای زخم یا زخم باز در دهان یا اندام تناسلی هستند.
رابطه‌ی جنسی دهانی محافظت نشده، شما را در معرض ابتلا به بیماری‌های مقاربتی متعددی قرار می‌دهد. در صورت انجام رابطه‌ی جنسی دهانی محافظت نشده با شرکای جنسی خود باید این موضوع را به پزشک اطلاع دهید. ممکن است پزشک به هنگام غربالگری سایر بیماری‌های مقاربتی به بررسی گلوی شما بپردازد.
Setareh
سه شنبه ۲۰ دی ۱( 1 سال پیش)
تعداد بازدید: 182
مشاهده پرسش
